Kilka dni temu rozpoczęliśmy grudzień, a to oznacza kolejny miesiąc tematyczny w naszej Fundacji! Za sobą mamy już dwa style przywiązania – lękowo-ambiwalentny, a także lękowo-unikający. Czas na kolejny z nich – styl bezpieczny. U jakich osób wykształca się ten styl, a także jak wpływa na radzenie sobie z emocjami i tworzenie bliskich relacji? Na te pytania odpowiemy sobie przez kilka najbliższych tygodni.
Z czego wynika bezpieczny styl przywiązania? Kształtuje się u dziecka, którego główny opiekun (zwykle matka) odpowiednio reaguje na jego potrzeby. Opiekun obdarza je bliskością, gdy jest zestresowane lub czegoś się przestraszyło, dzięki czemu dziecko potrafi się uspokoić. Matka stwarza także okazję do eksploracji środowiska – dziecko może bezpiecznie bawić się i poznawać świat, ponieważ wie, że w chwili zagrożenia może zawsze zwrócić się do niej po pomoc i wsparcie emocjonalne. Dziecko, którego rodzice są dostępni fizycznie i emocjonalnie, uczy się, że jest warte miłości. Wie, że może liczyć na pomoc opiekuna i jednocześnie chętnie poznaje otaczający go świat.
Dzieci o bezpiecznym stylu przywiązania wyraźnie preferują towarzystwo i opiekę najbliższych osób, przede wszystkim matki. Dobrze jednak odnajdują się w sytuacjach nowych, nieznanych – wiedzą, że w chwili stresu może zwrócić się po emocjonalne wsparcie. Dziecko o bezpiecznym stylu jest ufne i czuje się bezpiecznie – wierzy, że świat nie jest zagrażający, a także że zawsze może liczyć na pomoc osób bliskich. Bezpieczny styl przywiązania jest też bazą do zbudowania poczucia własnej wartości i adekwatnej samooceny – takie dziecko uczy się, że jest kochane i ma do tego prawo; nie zostanie odrzucone przez bliskich nawet wtedy, gdy odczuwa złość lub jest „niegrzeczne”.
Jak styl ten ewoluuje w okresie nastoletnim, gdy dziecko ma już wykształconą tożsamość i tworzy pierwsze bliskie związki? Tego dowiecie się już za tydzień! Do zobaczenia!
