Wiemy już, w jaki sposób możemy praktykować wyrażanie wdzięczności, oraz dlaczego ta umiejętności jest taka ważna. Bardzo ciekawym zagadnieniem związanym z treningiem wdzięczności jest także to, jak ta postawa na nas oddziałuje – zarówno na nasze samopoczucie i relacje, ale także, w bardziej wąskim znaczeniu, na nasz organizm – zwłaszcza mózg.
Wyrażanie wdzięczności przyczynia się do wielu pozytywnych skutków psychologicznych w naszym życiu. Przede wszystkim, poprawie ulega nasz nastrój, stajemy się bardziej cierpliwi, wyrozumiali i pokorni. Zmniejsza się ilość i natężenie odczuwanego przez nas stresu, mamy istotnie mniej depresyjnych myśli, a także znacznie lepiej radzimy sobie z problemami i trudnymi emocjami, takimi jak gniew czy przygnębienie. Wdzięczna postawa korzystnie wpływa także na nasze relacje – dużo łatwiej je nawiązujemy; są trwalsze i bardziej wartościowe. Gdy nieustannie ćwiczymy wyrażanie wdzięczności, łatwiej nam przetrwać wszelkie trudności, które napotykamy w naszych związkach i relacjach. Badania wykazują także, że wdzięczność działa w “dwie strony” – jeśli regularnie okazujemy wdzięczność naszemu partnerowi, jest bardzo prawdopodobne, że i on będzie wykazywał podobną postawę – będzie bardziej zaangażowany i wierny.
Poza tym, osoby, które nieustannie ćwiczą umiejętność doceniania wszystkiego tego, co posiadają, są bardziej odporne psychicznie i cieszą się lepszym zdrowiem. Z badań wynika, że ci ludzie, którzy są wdzięczni za co, co ich spotyka, są mniej zmęczeni i mają więcej energii do działania. W porównaniu do osób, które skupiają się bardziej na tym, co im się nie udaje i ile porażek je spotyka, mają niższe ciśnienie krwi, a ich sen charakteryzuje się wyższą jakością. Te czynniki bezpośrednio wpływają na lepsze zdrowie fizyczne osób o wdzięcznej postawie życiowej.
Żeby zrozumieć, dlaczego wdzięczność niezwykle korzystnie wpływa na nasz organizm, warto odnieść się do danych uzyskanych w różnorodnych badaniach neurobiologicznych. Dzięki nowoczesnej technologii jesteśmy w stanie stwierdzić, że wykonywanie takich zadań, jak prowadzenie dziennika wdzięczności, aktywizuje obszary mózgu odpowiedzialne za wyrażanie wdzięczności – przednią korę skroniową prawej półkuli mózgu. Poza tym, dzięki wdzięczności tworzą się nowe połączenia neuronalne w tzw. mózgowym ośrodku nagrody. Nasz mózg wydziela także dzięki temu neuroprzekaźniki odpowiedzialne za odczuwanie szczęścia: dopaminę i serotoninę; zmniejsza się także ilość wydzielanego kortyzolu – hormonu stresu.
Warto pamiętać ponadto, że nasz mózg jest neuroplastyczny – jego struktura neuronalna może ulegać pewnym zmianom dzięki aktywności naszego umysłu. Mózg może zmieniać się pod wpływem tych myśli i odczuć, które się regularnie powtarzają. Jeśli będziemy nieustannie wyrażać wdzięczność, stanie się to dla nas nawykiem, a taki sposób postrzegania świata będzie dla nas zupełnie naturalny, niewymagający żadnego wysiłku.
Pamiętajcie o tym, że wszystko co robicie, bezpośrednio wpływa na Wasz mózg; ważne jest więc by karmić go tym, co najlepsze – wdzięcznością! 🙂
