Rodzicom dzieci w wieku nastoletnim nie trzeba przypominać, że komunikacja między rodzicem a nastolatkiem nie zawsze jest łatwa. Okres dorastania to dla młodzieży często okres buntu, podczas którego ceni ona bardziej zdanie rówieśników niż swoich rodziców. Sprawę dodatkowo utrudnia fakt, że okres adolescencji jest w większości przypadków dość burzliwy, ponieważ w dzieciach buzują hormony, które potrafią wywołać u nich silne i często trudne emocje. Co więc może zrobić rodzic natolatka, żeby móc dotrzeć do swojego dziecka?
Wszystkim wiadomy jest fakt, że podstawą komunikacji jest słuchanie; taka zasada obowiązuje także w rozmowie z nastolatkiem. Tylko chęć wysłuchania trudności dziecka i otwarcie na jego potrzeby pozwoli rodzicowi skutecznie się z nim komunikować. Niezwykle ważne jest, by zrozumieć to, że nastolatek nigdy nie robi rodzicowi na złość. Jego trudne zachowanie może wynikać z wielu przyczyn – może mieć w sobie zbyt dużo złości, z którą nie potrafi sobie poradzić; być może czuje się niezrozumiany, a może zwyczajnie nigdy nie nauczył się reagować w odpowiedni, akceptowalny społecznie sposób. Kluczem komunikacji z nastolatkiem jest więc zrozumienie go, a to można osiągnąć tylko przez spokojną, pełną akceptacji rozmowę.
Każdy rodzic, który pragnie poznać potrzeby swojego dziecka, powinien ponadto traktować go poważnie, a więc jak młodego człowieka, który wkracza powoli w czas dorosłości. Nastolatek powinien mieć poczucie, że może powiedzieć swojemu rodzicowi o wszystkim, ponieważ jego poglądy zostaną uszanowane – nawet, gdy nie będą zgodne ze światopoglądem rodzica. Ważne jest też, by nie odnosić się do dziecka z wyższością – żaden człowiek, nawet dorosły i doświadczony nie jest nieomylny. Rodzic powinien mieć tego świadomość i być gotowy, by swoje dziecko w razie potrzeby przeprosić. W ten sposób uświadamia nastolatka, że traktuje go poważnie; daje mu też swoim zachowaniem dobry przykład.
Kluczem do dobrej relacji jest także chęć do wzajemnego poznania się; relacja rodzica i nastolatka nie jest tutaj wyjątkiem. Ważne jest więc, by rodzic starał się zrozumieć świat nastolatka, dowiedzieć się, co go najbardziej interesuje, a także spędzać z nim jak najwięcej czasu. Takie podejście z dużym prawdopodobieństwem sprawi, że dziecko będzie chciało poznać swojego rodzica i zrozumieć jego punkt widzenia.
Niezwykle ważne jest jednak, by mieć świadomość, że nie w każdej sytuacji sama rozmowa wystarczy – rodzic powinien być wówczas gotowy do zgłoszenia się po pomoc specjalisty. Gdy w zachowaniu nastolatka pojawią się takie niepokojące sygnały, jak agresja, przewlekle obniżony nastrój czy samookaleczanie się, niezbędne jest wsparcie psychologa lub psychiatry. Rodzic musi więc poświęcać swojemu dziecku dużo uwagi i stale obserwować jego zachowanie, by w odpowiednim momencie zareagować.
A Wy, rodzice – macie jakieś sposoby na to, jak rozmawiać z nastolatkiem?
