W tym miesiącu dowiedzieliśmy się już, jak bezpieczny styl przywiązania wygląda u dzieci, nastolatków i dorosłych. Charakterystycznymi cechami u osób we wszystkich tych grupach wiekowych są przede wszystkim: poczucie bezpieczeństwa, zaufanie do bliskich, poczucie własnej wartości, a także łatwość w rozpoznawaniu i wyrażaniu emocji. Czas teraz na ostatnią grupę wiekową – osoby w podeszłym wieku. Wymienione wyżej cechy dotyczą także seniorów, jako członków grupy osób dorosłych. Jakie są jednak najbardziej charakterystyczne cechy bezpiecznego stylu przywiązania u osób starszych?
Seniorzy, zwłaszcza ci, którzy ze względu na choroby i schorzenia stali się niesamodzielni, często bardzo niechętnie zwracają się do bliskich o pomoc. Dla tych z nich, którzy wykształcili bezpieczny styl przywiązania, jest to jednak znacznie łatwiejsze – wierzą, że są warci miłości i wsparcia ze strony bliskich. Nie są więc zwykle zawstydzeni przy proszeniu o pomoc w codziennych czynnościach, nie uważają też jednak, że ich bliscy powinni “domyślić się”, czego potrzebują, dlatego otwarcie komunikują swoje potrzeby. Seniorzy o bezpiecznym stylu przywiązania wierzą też, że zasługują na uwagę ze strony bliskich, zwłaszcza wtedy, gdy mieszkają samotnie. Bardzo zależy im na spędzaniu czasu z najbliższymi, dlatego często sami wychodzą z inicjatywą w organizowaniu spotkań, przede wszystkim z dziećmi i wnukami. Dużo uwagi poświęcają także na utrzymywanie relacji z osobami w podobnym wieku, co można zaobserwować m.in. poprzez ich aktywne spędzanie wolnego czasu poza domem, a także dołączanie do grup zrzeszających osoby starsze.
Seniorzy o bezpiecznym wzorcu przywiązania dobrze radzą sobie także z trudnościami, które spotykają większość osób starszych – należą do nich przede wszystkim choroby, także te dotykające ich życiowych partnerów. Bezpieczny styl przywiązania ułatwia im radzenie sobie z takimi trudnymi doświadczeniami, jak śmierć partnera, czy też lęk przed własną śmiercią. Osoby starsze o bezpiecznym stylu przywiązania wykazują ponadto wyższą satysfakcję z życia, w porównaniu do osób z przywiązaniem pozabezpiecznym.
Tym postem kończymy cykl poświęcony stylom przywiązania u dzieci, młodzieży, dorosłych i seniorów. Zachęcamy do pozostania z nami w styczniu, który przeznaczymy na omówienie kolejnego zagadnienia psychologicznego. Do zobaczenia!
