Ostatnie tygodnie poświęciliśmy na przyjrzenie się temu, jak lękowo-ambiwalentny styl przywiązania wyglada u dzieci i wśród młodzieży. Co dzieje się, gdy nastolatek zaczyna dojrzewać, stając się w końcu młodym dorosłym? Jak zmienia się jego obraz świata i siebie samego, a także sposób tworzenia bliskich związków?
Dlaczego to, jaki styl przywiązania nas charakteryzuje, jest w dorosłości tak ważne? Jako dorośli podejmujemy całkowicie samodzielne decyzje, także te dotyczące wyboru naszych partnerów. To, jaki mamy styl przywiązania, w znacznej części warunkuje jakość naszych relacji, które mogą trwać wiele lat i mieć ważny wpływ na nasze życie. Od tego, jaki mamy styl przywiązania, w dużej mierze zależy, jakiego życiowego partnera wybierzemy, jakie przyjaźnie będziemy zawierać, ale też jak będziemy radzić sobie z emocjami i trudnościami.
Czym więc lękowo-ambiwalentny styl przywiązania charakteryzuje się u dorosłych? Podobnie jak nastolatków, osoby dorosłe o takim stylu przywiązania mają silny lęk przed samotnością, co sprawia, że pragną stale przebywać w bliskim związku. Nawet jeśli niektóre związki nie przynoszą im satysfakcji, potrzebują tych relacji, by uwolnić się od lęku, że nigdy nie zostaną pokochane. Osoby z takim stylem charakteryzuje silna potrzeba bliskości, dlatego może wydawać się, że gdy już znajdą partnera, uwolnią się od napięcia i poczują bezpiecznie. Jest to jednak pozorne – takie osoby czują silny lęk przed porzuceniem, dlatego stale zamartwiają się o swój związek, co pochłania dużo ich energii. Stale towarzysząca niepewność o bliską relację wiąże się też z zazdrością oraz chęcią kontrolowania partnera. Źródłem silnego lęku dla osoby z lękowo-ambiwalentnym wzorcem przywiązania jest poczucie, że nie jest i nigdy nie będzie kochana przez partnera tak samo silnie, jak ona kocha jego.
Tworzenie szczęśliwych związków przez osoby z lękowo-ambiwalentnym stylem przywiązania jest trudne i wymagające nie tylko dla osoby z takim wzorcem przywiązania, ale także dla jej partnera, który może czuć się osaczony i przytłoczony. Zwłaszcza wtedy, gdy partnerzy wykształcili różne style przywiązania, niezwykle ważna jest komunikacja i wzajemne rozumienie swoich zróżnicowanych potrzeb i trudności. Pogodzenie dwóch różnych światów może stanowić wyzwanie, dlatego pomocna może być tu także pomoc psychologa lub psychoterapeuty.
Na kolejny wpis, dotyczący tym razem stylu lękowo-ambiwalentnego u seniorów, zapraszamy już w za tydzień!
